Ubezpieczenie chorobowe, które w przypadku umowy zlecenie dla studenta jest dobrowolnym, daje prawo do świadczeń w razie choroby i macierzyństwa. Czy to się opłaca?
Na terenie Polski osoby fizyczne wykonujące pracę na umowę zlecenie, regulowaną przepisami Kodeksu cywilnego, podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnym, rentowym oraz ubezpieczeniu wypadkowemu. Jednak, jeżeli posiadasz status studenta i nie ukończyłeś 26 roku życia, nie podlegasz obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym i zdrowotnemu z tytułu umowy zlecenia. Możesz natomiast przystąpić do dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego.
Decyzję o skorzystaniu z możliwości ubezpieczenia chorobowego podejmujesz samodzielnie, biorąc pod uwagę własne potrzeby i oczekiwania oraz dodatkowe koszty z tego wynikające. Jeśli podejmiesz decyzję, że chcesz korzystać z ww. świadczenia, składasz oświadczenie u swojego pracodawcy o chęci podlegania pod ww. ubezpieczenie. Jeżeli nie wyrazisz takiej woli, pracodawca nie powinien Cię zgłaszać.
Główną zaletą zgłoszenia do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego jest możliwość uzyskania zasiłków za okres niezdolności do pracy lub macierzyństwa. Lista świadczeń, o które możesz się starać:
- zasiłek chorobowy,
- zasiłek macierzyński,
- zasiłek opiekuńczy,
- świadczenie rehabilitacyjne.
Wysokość składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe zleceniobiorcy wynosi 2,45% podstawy wymiaru składek społecznych. Należy jednak pamiętać, że podstawa wymiaru składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe jest ograniczona i miesięcznie nie powinna przekroczyć kwoty stanowiącej 250% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia (przyjmowanego do ustalenia rocznego limitu podstawy wymiaru składek emerytalno-rentowych – w 2022 roku ograniczenie to wynosi 14 805 zł). Warto również wspomnieć, że składka chorobowa jest w całości finansowana przez zleceniobiorcę, czyli jej wartość pomniejsza wynagrodzenie, jakie otrzymasz “na rękę”.
Istotne jest to, że prawo do otrzymania ww. świadczeń nie zawsze przysługuje od pierwszego dnia podlegania ubezpieczeniom – zasada ta obowiązuje tylko w przypadku zasiłku macierzyńskiego i opiekuńczego. Aby zleceniobiorca mógł starać się o zasiłek za czas niezdolności do pracy, powinien podlegać pod dobrowolne ubezpieczenie chorobowe co najmniej przez 90 dni.
Decyzja należy do Ciebie. Powodzenia!